Verantwoordelijkheid Nemen

In mijn vorige reclamebureau noemde we de meeting room voor nieuwe sollicitanten de ‘white room’ als tegenhanger van de ‘dark room’ die in de kelder zat. In de white room was het licht met een zakelijke atmosfeer. In de darkroom was er weinig licht en met name de bar gaf je een informele indruk alsof je met iemand in de kroeg zat. Afhankelijk wat mijn eerste indruk was van een persoon werd het eerste sollicitatiegesprek gevoerd in de white room of de darkroom. Het was een soort test om te zien hoe sollicitanten er mee om gingen.

Mensen in een strak pak die zelfverzekerd waren over de studie die ze net hadden afgerond vertelde ik steevast dat we naar de dark room zouden lopen. Plagend vroeg ik de receptioniste dan of de darkroom vrij was en liep voor om de sollicitant naar de darkroom te begeleiden. Flauw grapje natuurlijk, maar zeker de moeite waard om te zien hoe ze met ietswat onwennige situaties omgaan.

Na wat praten over koetjes en kalfjes en een paar slokken koffie kwam meestal de vraag wat wij als bureau te bieden hadden. Welke uitdagingen en welke doorgroeimogelijkheden. Natuurlijk was salaris daar ook een onderdeel van. De verleiding was niet groot om eerst te vragen wat de sollicitant zelf te bieden had, maar dat was niet mijn doel. Ik wilde het namelijk helemaal niet weten. Wat ik wel wilde weten was of de sollicitant verantwoordelijkheid wilde en kon nemen.

Verantwoordelijkheid nemen | Vragen voor een sollicitant

Als iemand mij vroeg wat wij te bieden hebben was mijn wedervraag direct wat hij of zij komt halen. Wat is het dat ze uit mijn onderneming komen nemen. Want hoe meer je neemt, hoe sneller je groeit én het is een bewijs dat je de verantwoordelijkheid bij jezelf zoekt.

Verantwoordelijkheid nemen | Nemen binnen een onderneming

Iemand die afhankelijk is van wat een onderneming te bieden heeft mist heel veel groeikansen. En medewerkers die niet groeien zijn een rem voor de onderneming. Dat werkt als volgt:

Voorbeeld: Als jouw attitude “nemen” is, dan wil je het maximale vanuit eigen motivatie bereiken. Stel, je maakt iets en wacht af op feedback over je creatie die je niet krijgt. Of minstens zo erg, je krijgt feedback maar die is niet alleen negatief, het is ook op een manier gebracht die verre van prettig is. Iemand die wil dat de onderneming iets biedt, haakt in zo’n geval snel af. Er wordt je werk geboden en daar wil je beloning voor in de vorm van positieve of opbouwende feedback. Iemand die iets komt halen doet de klus niet voor de feedback of de stijl waarin de feedback gegeven wordt. Die wil een optimaal resultaat bereiken om zelf van te groeien.

Bij het niet krijgen van feedback zal hij of zij die feedback afdwingen. Het is immers voor zijn of haar eigen groei. Bij het verkrijgen van negatieve of niet opbouwende feedback zal de persoon de feedback in welke vorm dan ook accepteren. Ook dit is immers voor zijn of haar eigen groei.

Verantwoordelijkheid nemen | Nemen is iets anders dan egoïsme

Tegenstanders van deze theorie kunnen aanvoeren dat men erg egoïstisch kan worden door alleen te nemen. Als dit al zou kunnen gebeuren, dan zal het in mijn geloof eerder uitzondering dan regelmaat zijn. Zelden - of eigenlijk nooit - heb ik medewerkers van egoïsme kunnen betichten. Het effect van een cultuur waar verwacht wordt dat iedereen (verantwoordelijkheid) neemt is dat men nooit de schuld op een ander afschuift.

Verantwoordelijkheid nemen | Verantwoordelijkheid afschuiven

Eenmaal de schrik te boven van een bezoek aan de darkroom en verzekerd van een baan, kwam het meer dan eenmaal voor dat de nieuweling iets niet had gedaan of voor elkaar gekregen had omdat ‘iemand anders’ iets nagelaten had. Of het nu ontbreken van feedback of een bepaalde taak was, het lag in eerste instantie aan de ander. Het “Als die persoon dit, dan had ik dat” principe.

Je kunt waarschijnlijk al raden wat de vraag in zo'n geval was. Als jij komt halen en nemen, wat heb je dan nu niet genomen waardoor het je niet gelukt is om te bereiken wat jij wilde bereiken?