Het corona videobellen virus en waarom we nu wel innoveren

Ik begin misschien al wat oud te worden, want ik kom nog uit de tijd dat ik een van eerste was met zo’n handzaam mobiel telefoontje van 3 kilo. Het werd toen nog geen Smartphone genoemd, want hij was alles behalve Smart en deed slechts soms dienst als telefoon. Dat hing er namelijk vanaf of er wel of niet ergens een zendmast stond.

5 jaar later werd er een interview op straat gehouden of men in Nederland behoefte had aan een mobiele telefoon. De antwoorden waren unaniem hilarisch. Of de interviewer wel goed bij zijn hoofd was, of een antwoordapparaat niet goed genoeg was en of het niet een beetje asociaal was om zomaar op straat te gaan bellen! 2 jaar later had 94% van de volwassen Nederlanders een mobiele telefoon.

Wij hebben geen website nodig!

Ik begin misschien al wat oud te worden, want ik kom ook uit de tijd dat mijn eerste onderneming een website had terwijl slechts 30% van de Nederlanders toegang had tot Internet. Internet was handig om te mailen dacht men toen. Een mailtje scheelt faxpapier.

Omdat de onderneming ook sites maakte voor anderen werd ik vaker uitgelachen en weggewuifd dan omarmt vanwege het aanbod van nieuwe technologie. Dat 5 jaar later geen onderneming nog bestaansrecht zou hebben zonder een informatieve of e-commerce site, kon men toen nog niet bedenken.

Wij hebben geen Social media nodig!

Ik begin misschien al wat oud te worden, want ik kom ook uit de tijd dat Facebook nog een studentensite was om leuke vrouwelijke medestudenten op hun uiterlijk te beoordelen. (Helaas gebruiken sommige mensen het medium nog steeds voor dit doeleinde). Als ik vanuit mijn vak als marketing en communicatie specialist vertelde dat een onderneming hier best wel eens profijt van zou kunnen hebben, was de reactie steevast hetzelfde. Speledingetjes voorstellen doe ik maar in mijn vrije tijd bij mijn eigen vrienden. Graag een beetje professioneel advies voor mijn geld was het antwoord!

Dat nog geen 5 jaar later ineens 60% van de ondernemingen een eigen Facebook pagina had en daarmee hopeloos achter de feiten van de pioniers aan het lopen waren, verbaasde in een keer niemand.

Wij geven niet om sociaal ondernemerschap!

Ik begin misschien al wat oud te worden, want ik kom ook uit de tijd dat statische hiërarchie, processen en procedures en winst de fundamenten van een onderneming waren. Slap gelul over sociaal ondernemerschap, iets terug doen voor het milieu of de maatschappij maakte dat je in een hoek terecht kwam van linkse niets-betekenende rakkers.

Vertellen dat mensen zelf heus wel weten wat er moet gebeuren en dat hiërarchie echt niet motiveert was al helemaal tegen het verkeerde been schoppen. Laat staan de bestaande processen en procedures eens onder de loep te willen nemen om te kijken of daar iets mis mee was. Daar stond toen de doodstraf op. Dat 5 jaar later elk zichzelf respecterende onderneming bezig was met zingeving, sociaal ondernemerschap, proces minimalisatie en het hebben van een oog voor de mens, maatschappij en de natuur, had niemand kunnen vermoeden.

Wij willen niet videobellen!

Ik begin misschien al wat oud te worden, want ik kom ook uit de tijd dat ik een van de eerste was die Skype installeerde. Dankzij de trage internet verbinding kon ik net de contouren van het hoofd van de persoon aan de andere kant van de lijn onderscheiden van de achtergrond. Argumenten waarom dit wel eens de nieuwe manier van werken kon worden werden genegeerd want persoonlijk contact is het enige dat telt.

Dat 5 jaar later iedereen in de tram, de trein, op de bank of in de sauna aan het appen of hun Facebook timeline aan het redesignen was had niemand verwacht. Van het argument dat persoonlijk contact het enige is dat telt, was in ieder geval weinig meer over. Ook had niemand die dat argument aanbracht kunnen vermoeden dat videobellen omarmt werd door alle sociale netwerken en nu de normaalste zaak van de wereld zou worden.

Wij willen geen innovatie!

Ik begin misschien wat te oud te worden, want ik voel alsof ik leef in een wereld die ik niet meer begrijp of mij nooit begrepen heeft. Ik geef twee voorbeelden:

1. We beginnen in 2016 met een platform waar elke ZZP-er en onderneming gratis gebruik van kan maken. Ze mogen een profiel aanmaken en kunnen wereldwijd gevonden worden door hun expertises om zo - op aanvraag - via een videoverbinding hun kennis te delen. In plaats van traditioneel uurtje factuurtje, worden ze hiervoor per minuut betaald. Een fixed price mag ook.

Wij zagen kansen voor artsen, dierenklinieken, consultants, marketing goeroes, advocaten en noem maar op. Weet je wat het antwoord was als we vroegen om hier gebruik van te gaan maken? Dat hebben wij echt niet nodig! Het gaat wel goed zo.

2. Begin dit jaar introduceerden wij onze gratis webinar functionaliteit. GRATIS 3 uur webinar hosten waarbij we de webinars delen onder onze community en tot 3.000 betaalde deelnemers kan toespreken en hier interactie mee mag hebben. Weet je wat het antwoord was als we onze omgeving vroegen of ze ook een webinar wilde geven? Wat is een webinar en waarom zou ik het nodig hebben?

Lang leve het corona virus die ons dwingt te innoveren!

Maar ineens is daar het corona videobellen virus. Iedereen komt in nood en er moet innovatie plaatsvinden. Niet omdat ze zelf wilden innoveren, maar omdat het uit pure noodzaak moet! Ik zag vandaag een post van een Yoga lerares.

Elke donderdag is er een live yoga sessie via videobellen. Ze moest nog uitzoeken hoe het moest, maar als je mee wilde doen, dan kon je haar een persoonlijk berichtje sturen. Het was dezelfde persoon die ik een maand eerder sprak of Yogales via ons platform iets kon zijn en mij vertelde: “Nee, sorry, ik geloof niet dat dit ooit kan werken.”

Hetzelfde verhaal overkwam me met een oude vriendin van mij die een succesvol makelaarskantoor heeft. “Zou het iets voor je zijn om bezichtigingen via live videobellen te doen voor mensen met weinig tijd? Of voor expats bijvoorbeeld?” Het antwoord laat zich raden, want dat ging natuurlijk nooit werken.

Vandaag staat ze in het nieuws dat ze als ERA makelaar nu ook virtuele bezichtigingen doet. Een mega succes, ook als straks het Coronavirus achter de rug is denken ze.

Waarom beter doen als het makkelijk kan?

Ik heb het voordeel dat ik altijd in de marketing en communicatie heb gewerkt. Wij moeten met vernieuwing en verbeteringen komen. Zo verdienen wij ons brood. Maar na 25 jaar strijd met mensen die vaak liever iets makkelijk dan op den duur beter doen, sta je wel eens op het punt om de strijd op te geven. Ik ben niet oud. Ik voel me slechts oud door al die zinloze strijd met mensen die alles bij het oude willen houden.

En dan ineens is daar het Coronavirus. Ineens moeten ze iets anders. Ineens is er paniek. Het is zelfs zo dat tot overmaat van ramp, ineens de overheid medelijden heeft met al die mede-ondernemers die geen gebruik wilde maken van nieuwe technologieën en dus nu in problemen komen. Waarom moet ons belastinggeld gebruikt worden om het gebrek aan tijdige innovatie te compenseren voor zoveel ZZP'ers en ondernemingen. Als ze eerder hadden geïnnoveerd was er voor de meeste niets aan de hand geweest.

Maar dat is waarschijnlijk iets waar we over 5 jaar achter zullen komen.